1893’te Massachusetts’te dünyaya gelen James Bedford, eğitim alanında çalışmalar yapan bir profesördü. Gençlerin mesleki yönelimlerini geliştirmeye yönelik kitaplar kaleme almış, aynı zamanda dünyayı gezmiş maceraperest bir isimdi. 70’li yaşlarında kansere yakalanınca ölümün son nokta olmasını istemedi ve o yıllarda yeni gündeme gelen insan kriyojeniği fikriyle ilgilenmeye başladı.
Bedford, Cryonics Society of California ile temas kurarak bedeninin ölümünden sonra dondurulmasını kabul etti. 12 Ocak 1967’de Kaliforniya’da hayata gözlerini yumduktan hemen sonra doktorlar devreye girdi. Yapay solunumla beynine oksijen verildi, damarlarına dimetil sülfoksit (DMSO) enjekte edilerek kanı koruyucu sıvıyla değiştirildi. Ardından özel olarak hazırlanan tüp şeklindeki kapsüle yerleştirildi ve Arizona’ya nakledildi. Böylece kriyojenik yöntemle dondurulan ilk insan oldu.
O dönemde basın, “İnsan 20 bin yıl bekleyebilir” manşetleri atarken, bilim insanları ise şüpheyle yaklaştı. UCLA Biyoteknoloji Laboratuvarı Başkanı Dr. John Lyman, hücrelerin donarken parçalanacağını ve geri dönüşün imkansız olduğunu söyledi. Oregon Üniversitesi’nden Dr. Stanley Jacob da “Bugünkü yöntemlerle bu mümkün değil” diyerek eleştirilerini dile getirdi.
Bedford’un bedeni sonraki yıllarda da birçok kez gündeme geldi. 1970’lerde kapsül bakımı yetersiz kalınca, oğlu Norman 1976’da babasının bedenini bir U-Haul kamyonuna yükleyerek başka bir merkeze taşıdı. Hatta gelini Cecilia’nın kapsülle poz vermesi kamuoyunda geniş yankı uyandırdı.
1991’den bu yana Arizona’daki Alcor Life Extension Foundation tesisinde muhafaza edilen Bedford’un bedeninde, incelemelere göre sadece deri yüzeyinde çatlaklar ve renk değişimleri oluştu, ancak genel olarak dondurulma koşulları korundu.
Ailesinin tüm fertleri yıllar içinde hayatını kaybetti, fakat James Bedford hâlâ sıvı nitrojen dolu tankta bekliyor. 58 yıldır uyanmayı bekleyen Bedford, kriyojeniğin sembol ismi olarak tarihe geçti.
